วันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2559

ดอกไม้ประกายฝัน



ดอกไม้ประกายฝัน


เมื่อวันคืน เลื่อนผ่าน วันเวลาย่อมมีการผันเปลี่ยนไป
วัยเด็กน้อยก็ย่อมที่จะ ต่อ ยอดความคิด จากการความคิดของเด็กเอง


 


ครูดำเนิน ด้วยการให้เด็กๆนอน เป็นปลาดาวตัวน้อยของคุณครูตัวน้อยๆ ครูดำเนินผ่านนิทานท้องทะเล ที่มีสีสันสวยงามราวกับว่าเป็นผืนผ้า ไหม สีสวย สีฟ้า สีคราม สีชมพู ทุกสี ที่เด็กๆชอบ  ชายหาดน่าแปลกใจเป็นยิ่งนัก มีดอกไม้ ทั้ง ดอกตูม และดอกบาน เต็มไปหมด ปลาดาว ทุกตัวรักที่แห่งนี้ ครูคิดว่า เด็กๆทุกคนที่พร้อมแล้วก็รักที่นี่ เหมือนกับที่ครูมองเห็น การหยุดฟัง ใช่จิต สัมผัส กับตัวเลขที่ครูนับ 1- 10 หากครู นับถึง 10 แล้ว เด็กๆ ลุกขึ้นนั่ง เพื่อรอ เพื่อนๆ ต่อไป

การเล่นกับนิ้ว เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่ครูได้เห็น เด็กๆ พัฒนา ต่อความมีสติ ที่ นานขึ้น การ สลับ นิ้วไปมาของ พี่กระต่าย  พี่หนอน กระดึ๊บ  ดวงอาทิตย์ ดอกไม้ การปฏิบัติตาม นิ้วครู บ้างเป็นชื่อที่ ไม่เคย คุ้นหูมาก่อน แต่เด็กๆ สามารถที่จะ แต่ง เติมขึ้นได้ อย่างยอดเยี่ยม เช่น พี่นะโม นี่คือ ไม้คาดผมแสนสวย พี่ณาศิส นี่คือเครื่องบิน การสลับนิ้วไปมา พร้อมกับการพูดบอกชื่อเป็นการจินตนาการต่อยอดที่น่ารัก และยอดเยี่ยมมากค่ะ

 

(เอาละ นั้นคือไหมพรม ) พี่ผิง ตั้งใจมองมาที่ดอกไม้ และบอกครูว่า ครูค่ะ ดอกไม้ที่บนหาดทรายใช่ไหม ค่ะ พี่สิมิลัน ขอบคุณนะคะ คุณครู ที่นำมาให้หนู
ครูนำดอกไม้ที่ยังไม่บานมาให้เด็กๆ จากหาดทราย แห่งความสุข เพราะยังไม่บานครูจึงต้องใช้กรรไกร ในการตัด และ ตัด และ ค่อยๆ ตัด สิ่งที่เด็กๆ ควร ใช้ มากที่สุด คือ ความระวัง ความตั้งใจ ความพยาม ในที่สุดก็สำเร็จ และมีความสุข
เมื่อเด็กๆ ตัดดอกไม้ จากที่เป็นดอกหุบ ตอนนี้บานสะพรั่ง สวยงาม เด็กๆ บอกว่า ครูค่ะ เหมือน ที่หนูหลับตาและมองเห็น 






# ดอกไม้ แม้เป็น แค่สิ่งที่คิดว่าสวย แต่สำหรับเด็กๆนั้น ความงามของดอกไม้ คือการได้ คิดจินตนาการ ว่า จะเป็นไปได้ ในสิ่งที่ดี ได้รับความรักจากการกอด การพูดสนทนา การฟัง และพร้อมที่จะก้าว เดินสู่โลกความเป็นจริง #

ขอบคุณค่ะ 


เด็กหญิงข้างหน้าต่าง


รูปในจิตนาการจากเรื่องเล่า


             หลังจากกิจกรรมเดินชมธรรมชาติคุณพาพี่ๆ ป.๕ ขึ้นห้องแล้ว ทำกิจกรรมเบรนยิม จากนั้นให้ พี่ๆ นอนเป็นรูปปลาดาว พร้อมๆกับ เปิดดนตรี เพื่อปรับคลื่นสมองให้ต่ำ

             คุณครูเล่าเรื่องโต๊ะโตะจัง ตอนเด็กหญิงข้างหน้าต่าง



               เมื่อคุณครูอ่านตอนเด็กหญิงข้างหน้าต่าง แล้วให้นักเรียนลองจิตนาการโรงเรียนของโต๊ะโตะจังเป็นอย่างไร และโรงเรียนกาละพัฒน์ที่พี่ๆ อยู่ เป็นอย่างไร โดยให้นักเรียนวาดภาพ







                ชิ้นงาน จากจิตนาการของเด็กๆ 
















วันอังคารที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2559

นิทานบัตรคำ

เช้าวันอังคารพี่ๆชั้นประถมปีที่ 3 เดินเข้าห้องสมุด รีบจับหาหนังสือที่ตนเองสนใจมาอ่าน พี่ๆนั่งอ่านด้วยความตั้งใจ พอหมดเวลาบางคนก็หยิบหนังสือนิทานที่ตนเองอ่านขอยืมกลับไปอ่านต่อ 

จากนั้นกลับมาที่ห้องเรียนพี่ๆ พี่ๆรู้หน้าที่ของตนเองต่างทำภาระกิจแล้วมานั่งเป็นวงกลมล้อมวง เพื่อเตรียมทำกิจกรรมจิตพาไป (จิตศึกษา) ในวันนี้คุณครูพาพี่ๆกำกับสติด้วยการทำท่าเบนยิม 3 ท่า คือ ท่ากำมือและแบมือ ท่ากรรไกรกับต้นหญ้า และท่าสุดท้าย ขนมจีบใส่ถาดตัวแอล 

ก่อนเริ่มกิจกรรมจิตพาไป คุณครูได้พูดถึงนิทานที่พี่ๆได้อ่านที่ห้องสมุดในตอนเช้า ตั้งคำถาม ทำไมเราจึงหยิบนิทานเรื่องนั้นมาอ่าน เพราะเหตุใด พี่ๆเล่าเหตุผลแตกต่างกันไป แล้วคุณครูก็พาเข้าทำกิจกรรม โดยมีบัตรคำจำนวนหลายใบใส่ในตะกร้าให้พี่ๆหยิบคนละ 1 ใบ  จากนั้นพี่ๆได้กระดาษสี คนละ 1 แผ่น ดินสอคนละ 1 ด้าม เมื่อพี่ๆได้อุปกรณ์ครบแล้ว คุณครูได้อธิบายภาระกิจที่พี่ๆต้องทำ



โดยนำบัตรคำที่ตนเองหยิบได้มาแต่งเป้นนิทาน หรือเรื่องเล่าแบบใดก็ได้ ให้ผู้อื่นสนใจ
เมื่อทุกคนทราบแล้วก็ลงมือทำงานด้วยความตั้งใจ ใช้กระบวนการคิด ทบทวน กลั่นกรอง บทความเรียงร้อยเป็นตัวหนังสือ ที่เขียนเล่าเรื่องราวลงในกระดาษ 


เมื่อพี่ๆทุกคนได้เรียงร้อยเรื่องราวเสร็จ จึงแลกเปลี่ยนเล่าเรื่องราวของตนเองให้เพื่อนๆและครูได้ฟัง ผุ้เล่าสนุกกับการเล่า ผู้ฟังตั้งใจฟังกับเรื่องของเพื่อน ขณะที่เล่า และฟัง ก่อเกิดกระบวนการต่างๆ มีการตั้งคำถาม ที่น่าสนใจคะ เราไปฟังนิทานที่พี่ๆแต่งด้วยกันคะ



วันจันทร์ที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2559

ก่อร่างสร้าง(ตึก)



          คุณครูเล่าเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นคนมีน้ำใจเมื่อเดินทางผ่านไปที่ใด เขาก็มักจะช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ เด็กผู้หญิงคนนี้ต้องนั่งรถไฟบรรทุกท่อนไม้ เพื่อไปสร้างตึกสูงยังเมืองใหญ่ ระหว่างทางได้เจอสัตว์ป่าหลายตัว เด็กหญิงชักชวนสัตว์น้อยใหญ่ร่วมเดินทางด้วยกัน แต่สัตว์ทุกตัวขออยู่ในป่า และบอกให้เด็กหญิงลองไปชวนพี่อ.3 ที่โรงเรียนกาละพัฒน์ 

         เด็กหญิงชวนคุณครูทั้งสองและเพื่อนอีกสองคนขึ้นมานั่งด้วยกันในรถไฟขบวนสีส้ม จากนั้นก็ชวนเพื่อนๆอีกสี่คนขึ้นนั่งขบวนสีเหลือง และชวนเพื่อนสี่ขึ้นมานั่งยังขบวนสีเขียวซึ่งเป็นขบวนสุดท้าย แต่ทำอย่างไรดีล่ะตอนนี้ที่นั่งในรถไฟเต็มแล้ว และเพื่อนเราอีกสองคนก็ยังไม่ได้ขึ้นมาด้วยกัน

"   พี่ตาต้ายกมือเสนอว่า ให้เพื่อนรอรถไฟขบวนต่อไปดีมั้๊ย   "
"    พี่พุทธโธยกมือขึ้นบอกว่า เราน่าจะขยับที่ให้เพื่อนนะ   "
"     พี่เอมก็เห็นด้วยและบอกว่าเราจะขยับเหมือนกัน   "

สมาชิกในขบวนสีเหลืองจึงพร้อมกันขยับ และชวนเพื่อนอีกหนึ่งคนขึ้นมานั่งด้วย
สมาชิกในขบวนสีเขียวก็ขยับ และชวนเพื่อนอีกหนึ่งคนขึ้นมานั่งเช่นกัน

รถไฟขบวนนี้อบอุ่นที่สุดเลย : )


          เมื่อเราเดินทางมาถึงเมื่อใหญ่เราจึงช่วยกันสร้างตึก พี่ๆรอตระกร้าไม้เดินทางผ่านเพื่อนเรามาทีละคน เรารับส่งต่อกันด้วยความนอบน้อม และรอคอยเพื่อที่จะออกมาต่อไม้ขึ้นไปทีละชั้น


          ก่อนเสร็จกิจกรรมในวันนี้ เราได้เล่นเกมตึกถล่มด้วยกัน พี่ค่อยๆออกมาดึงไม้ออกทีละชิ้นด้วยความใจเย็น ทุกคนเคารพการตัดสินใจของเพื่อน คอยเชียร์และส่งกำลังใจไปให้เพื่อนตลอด แม้สุดท้ายตึกจะถล่มลงมา แต่พี่ๆอ.3 ยิ้มกว้างแล้วบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเรามาช่วยสร้างกันใหม่ก็ได้


          บางคนบอกว่าเคยเล่นเกมนี้แล้วแต่ไม่สนุกแบบนี้  พอวันนี้ได้มาเล่นด้วยกันสนุกดี ช่วยกันสร้างแปบเดียวก็เสร็จ งานอื่นๆก็เหมือนกัน ถ้าทุกคนมาช่วยกันแปบเดียวก็จะสำเร็จเช่นกัน

ขอบคุณความสามัคคีของพี่ๆอ.3 ทุกคนค่ะ