วันพฤหัสบดีที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2559

ผู้พูดและผู้ฟัง



เราเริ่มนับ หนึ่ง และ สอง สลับกันไป
ภายในตระกร้ามีกระดานดำ กระดาษทิชชู่และกล่องสีชอล์ก


เมื่อทุกคนเป็นผู้ฟัง
- - - - -
ใครนับหนึ่งหยิบกระดาน
ใครนับสองหยิบสีชอล์กหนึ่งแท่งและกระดาษทิชชู่หนึ่งแผ่น



เรามีดอกบัวน้อยสวยๆให้กัน
ไหว้ขอบคุณเพื่อนที่ช่วยบริการให้เรา  และไหว้อย่างนอบน้อมเพื่อรับคำขอบคุณนั้น

เราจับคู่กัน
ฉันเป็นผู้ฟัง  เธอเป็นผู้พูด
ผู้พูดอธิบายลักษณะภาพวาด  ผู้ฟังก็ต้องวาดภาพตามที่เพื่อนบอก




เมื่อชิ้นงานแรกเสร็จแล้ว  เราขอสลับหน้าที่กันบ้าง
ฉันจะขอเป็นผู้พูด ส่วนเธอให้ลองเป็นผู้ฟัง  





ชิ้นงานสุดท้าย  เราได้เป็นทั้ง " ผู้ พู ด แ ล ะ ผู้ ฟั ง "
ร่วมกันวาดภาพ ในกระดานของพวกเรา
การทำงานในครั้งนี้ดูง่ายขึ้น  และใช้เวลารวดเร็วขึ้น

ทุกคู่บอกว่าชอบแบบนี้มากที่สุด  ได้ออกแบบร่วมกัน และก็ได้ช่วยกันวาดด้วย


 


เด็กๆรู้สึกอย่างไร ?

รู้ สึ ก ดี

รู้ สึ ก ส นุ ก

รู้ สึ ก ช อ บ


เมื่อมีผู้พูด จึงต้องมีผู้ฟัง  และเมื่อมีผู้ฟัง จึงต้องมีผู้พูด

จะพูดอย่างไรให้คนอยากฟัง และจะฟังอย่างไรให้คนอยากพูด

- - - - - - - - -

ท บ ท ว น แ ล ะ ใ ค ร่ ค ร ว ญ ด้ ว ย ต น เ อ ง ค่ ะ



วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2559

ภาษาดอกไม้

ภาษาดอกไม้
อันทุกสรรพสิ่งมีความสุขที่เกิดขึ้นจากของมันเอง ใบไม้ ต้นไม้ ดิน ทุ่งหญ้า รวมถึงสายลม หรืออะไรก็ตามแต่ ล้วนมีความสุขตามใจคิด เช่นเดียวกับดอกไม้ มักมีสีสัน และความสุขที่จะรอให้ใครๆชมความงาม





(พี่ๆช่วยกันเรียงร้อย จากดอกที่หนึ่งไปดอกที่2 ดอกที่2 ไปดอกที่3 ดอกที่3 ไปดอกที่4 ดอกที่4 ไปดอกที่5 มีสติอยู่กับดอกไม้ กำหนดลมหายใจอยู่กับการนับ )


ดอกไม้เอ๋ย เจ้าดอกไม้สวย ถูกเรียงร้อย มีหลากหลาย กระจัดกระจาย ดอกไม้เหล่านี้ คือดอกไ้ม้แสนสวย มีค่าและมีความหมาย


ดอกไม้เจ้าอยากรู้จังว่าพี่ๆจะให้ฉันกลายเป็นอะไร จากจิตใจจดจ่อ ความสุขจากการนิ่ง เงียบ


พี่สิมิลัน : หนูจะให้พี่ดอกไม้กลายเป็นมงกุฏเจ้าหญิง พี่เดวา : จะเอาดอกได้ไปให้แม่ ดอกไม้สวย พี่เบลล์: ดอกไม้คิตตี้ พี่อันดา : ดอกไม้ซุปเปอร์แสน พี่นะโม : ดอกไม้แสนสวย พี่กะทิ : ดอกไม้น้องกวิน
พี่กูเกิ้ล : ดอกได้สีขาว พี่ณาศิส : ดอกไม้เครื่องบิน พี่ผิง : ดอกไม้เจ้าหญิงแสนสวย พี่ซอฟฟี่: ดอกไม้เจ้าหญิง
พี่ปลื้ม : ดอกไม้ผีเสื้อ สีขาว
"บางครั้งความสุขก็ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ มากไปกว่าสิ่งที่ไขว่ขว้า เรียนรู้จากสรรพสิ่งรอบข้าง เรียนรู้ที่อยู่ร่วมกับผู้อื่น เรียนรู้ที่จะรักผู้อื่น รักตัวเอง รักทุกสรรพสิ่ง ดั่งเช่นภาษาดอกไม้"
                                               

วันอังคารที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2559

การเดินทางของหอย


พี่หอยต๊อกแต๊กเดินทางกลับบ้าน

ในเช้าวันจันทร์นางฟ้าใจดี ใส่เสื้อสีเหลือง เดินทางไปในป่ากว้าง เด็กๆช่วยนำทางพี่หอยกลับได้ไหมจ๊ะ
ค.ครูใจดี แปลงร่างเป็นนางฟ้าใจดีใส่เสื้อสีเหลือง มานั่งอย่างนิ่งที่ในป่า จ๊องมองพี่หอยต๊อกแต๊กเดินตามรอย เส้นสายรุ้งสีสวย เดินดัง ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก พี่หอยเดินชนกับพี่ขนมจีบ พี่หอยดีใจมากที่ได้เจอเพื่อน ยิ้มหวานให้ .. แล้วก็เดินต่อไป เจอกับพี่ซาลาเปา พี่หอยดีใจมาก พี่หอยหันไปหาพี่ขนมจีบ พี่ซาลาเปา พี่หอยหันไปหันมาเดินทาง สลับไปสลับมา นับ 1 ถึงสิบ และสลับสิบ มาถึง1 พี่หอยใจดี ดีใจที่มีเพื่อนจึงเดินออกมาเจอกับเด็กๆมากมาย และถามเด็กๆว่า พวกเธอเป็นเพื่อนกับฉันได้ไหมจ๊ะ. ขอบคุณพวกเธอมากๆนะ แต่พวกเธอช่วยฉันต่อสะพานไม้ไอติมส่งฉันกลับบ้านได้ไหมจ๊ะ - ( พี่ณาศิส: ต่อเป็นเครื่องบิน พี่กูเกิ้ล : ต่อเป็นลางรถไฟ พี่สิมิลัน : เครื่องหมายบวก พี่เบลล์: คิตตี้เหาะได้ น่ารักกันทุกคนเลยค่ะ)



ทุกคนมีความสุขที่ได้เดินตามรอยพี่หอย ด้วยหลากหลายวิธีการ และมีความสุขกับการเรียนรู้
""ทุกคำตอบมีความหมายและมีคุณค่าต่อจิตใจ""

วันพฤหัสบดีที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2559

คนต่อเทียน


ค น ต่ อ เ ที ย น


เช้าวันนี้ฝนตกและไฟฟ้าก็ดับ  ในห้องเรียนของเราค่อนข้างมืด
คุณครูพาเด็กๆนอนเป็นพี่ปลาดาวที่บ้านเช่นเคย
เด็กๆนอนและปิดตาลง คอยฟังเสียงเม็ดฝนกระทบกับหลังคา จากนั้นจึงเริ่มนับลมหายใจ เข้า-ออก
จนกระทั่งร่างกายของเราเริ่มรู้สึกสบายและผ่อนคลาย




"  ในป่าลึกมีสองตายายอาศัยอยู่  ในป่านี้ทั้งมืดมิดและก็อันตราย
ชาวบ้านทุกคนกลัวความมืดไม่กล้าเดินผ่าน
และต่างเดือดร้อนเพราะสัตว์มีร้ายนานาชนิดชุกชุม
สองตายายไม่อาจนิ่งเฉย จึงเริ่มจุดเทียนเล่มน้อยขึ้นตามกำลังของตน

ชาวบ้านเดินเข้ามาพบว่าสองตายายเป็นคนจุดเทียน จึงช่วยกันต่อเทียน
จากป่าที่มืดมิดก็เริ่มสว่างขึ้น
จากเทียนน้อยๆเพียงหนึ่งเล่ม ก็ถูกจุดต่อๆ กันไปไม่สิ้นสุด…  "


จากนั้นคุณครูได้ส่งต่อเทียนให้เด็กๆคนละเล่ม
และเริ่มจุดเทียนหนึ่งเล่มเพื่อส่งต่อไปรอบวง


จ ด จ่ อ แ ล ะ มี เ ป้ า ห ม า ย ร่ ว ม กั น




เมื่อเทียนทุกเล่มถูกจุดขึ้น  ห้องก็เริ่มสว่าง
คุณครูจึงให้เด็กๆแต่ละคนได้บอกความรู้สึกของตนเอง


รู้สึกยิ่งใหญ่ 
คิดว่าจะทำไม่ได้ซะแล้ว
ตอนแรกก็กลัว แต่เห็นเพื่อนๆทำ  ก็เลยลองทำดู
สนุกดี อยากลองทำอีก
ทุกคนช่วยกันห้องก็เลยสว่าง
ต้องค่อยๆทำช้าๆ  เพราะว่าเทียนจะดับ





เราค่อยๆดับเทียนทุกเล่มพร้อมๆกัน เรากอดเพื่อส่งต่อความรัก
บอกขอบคุณเพื่อนๆที่มีน้ำใจช่วยเหลือ และช่วยกันทำสิ่งดีดีร่วมกัน

....

แม้เทียนทุกเล่มจะดับไปแล้ว
แต่ห้องเรียนที่มืดสลัว กลับสว่างไสวเพราะหัวใจดวงน้อยๆส่งต่อความรักให้กันค่ะ


วันอาทิตย์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2559

# ก้าวทีละนิด ก้าววันละก้าว แต่เป็นก้าวที่มั่นคง

ความสุขที่ก่อขึ้นจากเด็กน้อย


เป็นความสุขที่ไม่จำเป็นต้องซื้อหาด้วยเงินราคาแพง เป็นความสุข ที่เลือกเกิดเอง
มีจุดมุ่งหวัง เพื่อจะเจริญงอกงาม อย่างมีความสุข

เดินช้าๆ เดินซ้ำๆ เดินบ่อยครั้ง เดินไปในทางที่คิดว่ามีความสุข แม้หกล้ม แต่มันคือประสบการณ์

( จากในภาพ เป็นภาพที่สื่อบอกซึ่งเรื่องราว อย่างมีความหมาย ด้วยการเดินทางที่พร้อม ทุกอย่างพร้อม พี่กะทิเด็กผู้หญิงคนหนึ่งส่งมือยื่นไปหาเพื่อช่วย เด็กผู้ชายที่ชื่อว่าพี่ฝู ด้วยความเต็มใจ โดยมีจุดมุ่งหมายไปให้ทันเพื่อน โดยมี คุณครู รออยู่ที่เป้าหมาย และพร้อมช่วยเหลือ ให้กำลังใจ)

       ในตอนเช้าอากาศแจ่มใส่ จิตกำหนดกับการเดิน หากเดินไม่ระวัง  ดินอาจจะทำให้ลื่นล้มได้ ค่อยๆเดินทีละก้าว แต่เป็นก้าวที่มั่นคง ทุกคนมีความสุขกับการเดินทางไปสู่ สิ่งที่ต้องไปคือจุดหมายของการเดินทาง ในระหว่างเดินเท้าอาจเปื้อนโคลนบ้าง แต่ความสุขมากกว่านั้นคือ การได้รู้จักรัก ในสิ่งที่เป็น เรียนรู้จากการช่วยเหลือ สื่อผ่าน คำว่า ถ้าเธอพร้อม ฉันก็พร้อมเดินเคียงข้างเธอ


# ก้าวทีละนิด ก้าววันละก้าว แต่เป็นก้าวที่มั่นคง