พี่ฝาขวดยึกยักอยากไปพักที่บ้านของเด็กๆ จัง
คุณครูใจดีให้เด็กๆ หยิบฝาขวดคนละหนึ่งกำ
กำใครเล็ก กำใครใหญ่ กำได้แค่ไหนก็หยิบไปแค่นั้น
เมื่อเด็กๆ ตัดสินใจเลือกแล้ว
ลองนับดูสิคะว่าหนึ่งกำมีเท่าไหร่
บางคนมีน้อย บางคนมีมาก
บางทีก็นับได้ บางทีก็นับไม่ได้
เอาล่ะสิ นั่นคือผลของกำไหนกันนะ
งั้นเราลองเอามาประกบกันทำเป็นขนมครกดูนะ
บ้างก็เสร็จเร็ว บ้างก็เสร็จช้าหน่อย
เราก็รอกันได้ไม่ว่ากัน
บางคนก็ประกบกันได้หมดครบคู่พอดี
แต่มีอยู่สองคนที่เขาเหลือเศษ ไม่ครบคู่
เด็กๆ คิดว่าเราจะทำอย่างไรดีนะ
คนหนึ่งบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ หนูเอาทับสองชั้นก็ได้
คนหนึ่งบอกว่า ขอเพื่อนได้ไหม
คนหนึ่งบอกว่าก็เอามาประกบกันสิ ทั้งสองคนน่ะ
คิดไปคิดมา ลองดูก็ได้
พอประกบเสร็จแล้วทำอย่างไรล่ะ
เด็กๆ คิดว่าอย่างไร
คนหนึ่งบอกให้พีช คนหนึ่งบอกให้ผิง
พีชคิดว่าอย่างไร
พีชบอกว่าให้พีช เพราะพีชมีน้อยกว่า
ผิงบอกว่าให้พีชเหมือนกัน เพราะหนูมีเยอะแล้วค่ะ
เรื่องของกำก็จบลงด้วยรอยยิ้ม
ขอบคุณเด็กๆ ทุกคนค่ะ
น่ารักจัง :)
"การศึกษาเพื่อพัฒนาความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์" เคารพและศรัทธาต่อทุกสรรพสิ่ง รู้จักตัวเอง รู้จักผู้อื่น รับฟังอย่างมีสติ เต็มใจรับ เต็มใจรอ เต็มใจขอ เต็มใจให้
วันอังคารที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2558
วันเสาร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2558
สะพานสายรุ้ง
เด็กๆ ที่น่ารักรีบอาสาช่วยเหลือ ค่อยๆ สร้างสะพานตามที่พี่แมงมุมดำสอนจนสำเร็จ แล้วแต่ละคนก็นำแผ่นไม้ของตัวเองมาตอกตะปูต่อกันจนกลายเป็นสะพานยาวที่ข้ามไปจนถึงบ้านของนางฟ้าสายรุ้งได้สำเร็จค่ะ ยอดเยี่ยมทุกคนเลยค่ะ
วันเสาร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2558
วันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
น้ำยาสายรุ้ง
เปิดมาเจอกันควอเตอร์สอง นางฟ้าสายรุ้งกลับมาหาเด็กๆ อีกครั้ง พร้อมกับหาของเล่นแสนวิเศษมาให้เด็กๆ ได้เล่นและเรียนรู้
นางฟ้าสายรุ้งกระซิบบอกพี่พระอาทิตย์ว่า อย่าลืมส่องแสงมาที่ห้องเรียนนะ เด็กๆ จะได้มองเห็นแสงสีรุ้งที่ชัดเจน มีสีอะไรบ้างนะ
สีม่วง สีน้ำเงิน สีฟ้า สีเขียว สีเหลือง สีส้ม สีแดง
เด็กๆ ได้รับเชิญจากนางฟ้าสายรุ้งให้เลือกน้ำยาสายรุ้งได้ตามสีที่ใจต้องการ แต่เมื่อหยิบมาแล้วต้องบอกนางฟ้าสายรุ้งด้วยนะว่าเอาน้ำยาสายรุ้งสีอะไรมา
วันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
เรื่องเล่าจากกล้วย
เมื่อคุณครูชวนเด็กๆ มานั่งคุยกันใต้ต้นกล้วย
กล้วยเขียวๆ
มันใหญ่แล้ว
หนูชอบกิน
เป็นลิงหรอ
อยู่สูงมากเลย
เอ่อ ถ้าสุกแล้วจะเป็นสีเหลืองค่ะ
ใบใหญ่มากๆ
ใบเป็นเส้นๆ
แต่ว่าหนูอยากไม่กิน
มีหอยทาก
มันตายแล้ว
จับดูได้ไหมคะ
หยึย!! ไม่กล้าจับ
อย่าจับมันสิ
ได้เวลากลับห้องแล้วค่ะ :)
สุนทรียสนทนาภาษาเด็กๆ เปิดโอกาส รับฟัง รอคอย ไม่ชี้ถูกไม่ชี้ผิด
กล้วยเขียวๆ
มันใหญ่แล้ว
หนูชอบกิน
เป็นลิงหรอ
อยู่สูงมากเลย
เอ่อ ถ้าสุกแล้วจะเป็นสีเหลืองค่ะ
ใบใหญ่มากๆ
ใบเป็นเส้นๆ
แต่ว่าหนูอยากไม่กิน
มีหอยทาก
มันตายแล้ว
จับดูได้ไหมคะ
หยึย!! ไม่กล้าจับ
อย่าจับมันสิ
ได้เวลากลับห้องแล้วค่ะ :)
สุนทรียสนทนาภาษาเด็กๆ เปิดโอกาส รับฟัง รอคอย ไม่ชี้ถูกไม่ชี้ผิด
วันพุธที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2558
กอด
สัมผัสกาย เท่ากับสัมผัสใจ
หลังจากที่เรารับฟังกันและกันอย่างมีความหมาย
หลังจากที่เราร่วมมือกันทำบางอย่างด้วยกัน
หลังจากที่เราจัดเก็บสิ่งของเข้าที่แล้ว
ก็ได้เวลาแบ่งปันความรักให้กัน
..วันนี้เราจะไปเล่นด้วยกัน
..วันนี้เราจะยิ้มให้กัน
..วันนี้เราจะจับมือกัน
..วันนี้เราจะแบ่งขนมให้กัน
..วันนี้เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
และวันต่อไป ต่อไป และต่อไป
หลังจากที่เรารับฟังกันและกันอย่างมีความหมาย
หลังจากที่เราร่วมมือกันทำบางอย่างด้วยกัน
หลังจากที่เราจัดเก็บสิ่งของเข้าที่แล้ว
ก็ได้เวลาแบ่งปันความรักให้กัน
..วันนี้เราจะไปเล่นด้วยกัน
..วันนี้เราจะยิ้มให้กัน
..วันนี้เราจะจับมือกัน
..วันนี้เราจะแบ่งขนมให้กัน
..วันนี้เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
และวันต่อไป ต่อไป และต่อไป
วันพฤหัสบดีที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2558
มหัศจรรย์แห่งการรับฟัง
...หากเราจะเรียนรู้
ต้องเริ่มจากการที่หูของเราได้ยินสรรพเสียง
..รับฟังอย่างตั้งใจ
ปฏิบัติตามความหมายของเสียงนั้นได้
..หากจะมองที่ความสุข
ความสุขจากการเรียนรู้
คือ การได้ลงมือทำด้วยตนเอง
มีกลุ่มที่มองเห็นในทิศทางกัน
และร่วมมือทำอย่างมีความหมาย
มีการพิพาทกันอย่างสร้างสรรค์
ต่อรองกันอย่างบูรณาการ
สุดท้ายก่อเกิดเป็นฐานสำคัญของใจ
ต้องเริ่มจากการที่หูของเราได้ยินสรรพเสียง
..รับฟังอย่างตั้งใจ
ปฏิบัติตามความหมายของเสียงนั้นได้
..หากจะมองที่ความสุข
ความสุขจากการเรียนรู้
คือ การได้ลงมือทำด้วยตนเอง
มีกลุ่มที่มองเห็นในทิศทางกัน
และร่วมมือทำอย่างมีความหมาย
มีการพิพาทกันอย่างสร้างสรรค์
ต่อรองกันอย่างบูรณาการ
สุดท้ายก่อเกิดเป็นฐานสำคัญของใจ
วันอาทิตย์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2558
แสงเทียนส่องทาง
พี่นางฟ้าสายรุ้งอยากมาเจอเด็กๆ
แต่ท้องฟ้ามืดๆ
แบบนี้จะมองเห็นหน้าเด็กๆ ได้หรือเปล่านะ
พี่แมงมุมดำใจดีจึงช่วยจุดเทียนให้เด็กๆ
มือน้อยๆ ค่อยๆ
พาพี่แสงเทียนเดินทางไปหาเด็กๆ ทีละคน ช้าๆ ช้าๆ
ขอบคุณพี่แมงมุมดำค่ะที่ช่วยจุดไฟให้เด็กๆ
ขอบคุณพี่แสงเทียนค่ะที่ส่องแสงสว่างนำทางเด็กๆ
จนไปเจอเพื่อนๆ
ขอบคุณเด็กๆ ทุกคนค่ะ ที่รอคอยกันและกันด้วยความอดทน
ขอบคุณอ้อมแขนเล็กๆ
ค่ะ ที่โอบกอดมอบความรักให้กัน
วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2558
จดจ่อด้วยหัวใจ
หนึ่ง ใจ หนึ่ง คน หนึ่ง ใจ ร้อน รน
หนึ่ง ใจ กัง วล หนึ่ง ใจ สับ สน
หนึ่ง ใจ วุ่น วาย หนึ่ง ใจ หล่น หาย
หนึ่งใจ สบาย สบาย หนึ่ง ใจ ผ่อน คลาย
รวม ใจ ยิน ดี
หนึ่งในกิจกรรมจิตศึกษาที่ช่วยปรับฐานใจของเด็กๆ ให้สมดุล ไม่ว่าจะผ่านความรู้สึกใดๆ มา พักทุกความรู้สึกไว้แล้วเริ่มใหม่ไปด้วยกัน เราจะก้าวผ่านมันไปด้วยกันค่ะ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเรียนรู้ในกิจกรรมต่อๆ ไป
วันเสาร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2558
เปิดใจเธอเพื่อเจอใจฉัน
หากเปิดตาของเธอ ก็จะเห็นถึงสิ่งที่ฉันเป็น
หากเปิดหูของเธอ ก็จะได้ยินถึงสรรพเสียงในห้วงความคิดของฉัน
หากเปิดใจของเธอ ก็จะพบเจอกับความรู้สึกใหม่ๆ
วันจันทร์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2558
กำไล..ใจดี
ให้เด็กๆ
ที่น่ารักส่งตะกร้าที่มีกำไลอยู่เต็มไปตามบ้านของเพื่อนๆ
โดยที่ตะกร้ากำไลผ่านไปที่บ้านของใคร
คนนั้นจะกล่าวคำขอบคุณแล้วหยิบกำไลสี่วงไว้ที่บ้านของตนเอง เด็กๆ ค่อยๆ
เลือกสีกำไลที่ตนเองชอบ ค่อยๆ นับช้าๆ ค่อยๆ วางเบาๆ
เรียงเป็นแถวที่หน้าบ้านของตนเอง ไม่นานเพื่อนๆ ก็ได้กำไลจนครบทุกคน
คุณครูถามเด็กๆ
ว่าเด็กๆ มีกำไลอยู่กี่วงนะ แล้วมีสีอะไรบ้าง
หลังจากนั้นคุณครูให้เด็กๆ
จับคู่กันสองคน นำกำไลมารวมกัน วางต่อแถวแล้วลองนับดูใหม่สิคะว่าจะได้กำไลกี่วง
เพิ่มมากขึ้นหรือลดลง มีสีอื่นเพิ่มเข้ามาหรือเปล่า
หลังจากนั้นคุณครูให้เด็กๆ
รวมกลุ่มกันสี่คน นำกำไลมารวมกัน วางต่อแถวแล้วลองนับดูใหม่สิคะว่าจะได้กำไลกี่วง
เพิ่มมากขึ้นหรือลดลง มีสีอื่นเพิ่มเข้ามาหรือเปล่า
หลังจากนั้นคุณครูให้เด็กๆ
รวมกลุ่มกันแปดคน นำกำไลมารวมกัน วางต่อแถวแล้วลองนับดูใหม่สิคะว่าจะได้กำไลกี่วง
เพิ่มมากขึ้นหรือลดลง มีสีอื่นเพิ่มเข้ามาหรือเปล่า
หลังจากนั้นคุณครูให้เด็กๆ
รวมกลุ่มกันทั้งหมดทุกคน นำกำไลมารวมกัน
วางต่อแถวแล้วลองนับดูใหม่สิคะว่าจะได้กำไลกี่วง เพิ่มมากขึ้นหรือลดลง
มีสีอื่นเพิ่มเข้ามาอีกไหม
ครูให้เด็กๆ
ทบทวนจำนวนกำไล จาก สี่ เป็น แปด จาก แปด เป็น สิบหก จาก สิบหก เป็น สามสิบสอง จาก
สามสิบสอง เป็น ...
ขอบคุณกำไลใจดีค่ะที่ทำให้เราทั้งหมดได้มาอยู่รวมกัน ได้มาแบ่งปันกัน ได้มาเรียนรู้ร่วมกัน
ได้มาพูดคุยกัน ได้มารักกัน และได้มาเป็นเพื่อนกัน ขอบคุณค่ะ
สุดท้ายเด็กๆ
ก็กอดกันอย่างมีความสุขและช่วยกันเก็บกำไลใจดีใส่ตะกร้า ^___^
วันพฤหัสบดีที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558
โลกใบเล็ก
ในโลกใบแคบๆ
เราจะอยู่ด้วยกันได้หรือเปล่านะ
ใครที่พร้อมแล้วค่อยๆ
ลุกขึ้นมา
คลานเข้าไปในโลกใบนั้นช้าๆ
ทีละคน
ในโลกแห่งความเงียบนี้จะมีแค่เสียงลมหายใจกับรอยยิ้มเท่านั้น
เราจะเข้าไปพร้อมกับความกล้าหาญ
เราจะเข้าไปมาพร้อมกับความเงียบ
เราจะเข้าไปมาพร้อมกับรอยยิ้ม
มอบความรักให้กับเพื่อนข้างๆ
ด้วยความรู้สึกที่ดี
แล้วค่อยๆ
พากันกลับออกมาสู่โลกกว้างอย่างมีความสุข
ขอบคุณเด็กๆ
ที่ค่อยๆ เรียนรู้ด้วยกันค่ะ
วันศุกร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2558
ปิดตา..เปิดใจ
เด็กๆ
รู้หรือเปล่าว่าในความมืด มีใครอยู่ตรงนั้นบ้าง มีใครทำอะไรบ้าง
หน้าต่างเป็นสีอะไร ตุ๊กตาหมีมีสีอะไร กระต่ายมีหูหรือเปล่า
แล้วหมาป่ามองเห็นเด็กๆ ไหม
คุณครูส่งหน้ากากให้เด็กๆ
ทีละคน บ้างเลือกจากสี บ้างเลือกจากหน้าตาของหน้ากาก บ้างเลือกจากรอยยิ้ม ครูให้เด็กๆ ใส่หน้ากากที่ตนเองเลือก
คุณครูถามว่าเด็กๆ เห็นหรือเปล่าว่าหน้ากากของเพื่อนๆ เป็นอย่างไรบ้าง บางคนบอกว่า
เห็นตาโตๆ บางคนบอกว่าสีดำ บางคนบอกว่ากำลังยิ้มอยู่
บางคนบอกไม่รู้เพราะมองไม่เห็น
คุณครูชวนเด็กๆ
ให้เคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ ในความมืดและความเงียบ พอได้ยินเสียงบอกว่า “ตื่น”
ให้เด็กๆ หยุดเคลื่อนไหวแล้วเปิดตา เด็กๆ สนุกสนานกับการก้าวเดิน การคลาน การกลิ้ง
การวิ่ง การหยุด แตะตื่นเต้นเมื่อเปิดตาขึ้นมาแล้วพบว่ามีใครอยู่ข้างๆ
แม้มองไม่เห็นด้วยตา
แต่เราก็สามารถมองเห็นได้ด้วยใจ ...ขอบคุณความมืดที่ให้เราได้เล่นสนุกในวันนี้ค่ะ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)